4 lata tworzenia bloga podróżniczego – wnioski i złota rada

Zanim zaczniesz wertować wzrokiem ten wpis. Chcę powiedzieć, że znajdziesz w nim złotą radę w odniesieniu do blogowania i bycia blogerem. To będzie myśl, która kwitła w mojej głowie kilka lat. A 4 lata tworzenia bloga podróżniczego dało mi czas do popełnienia wielu oczywistych i mniej oczywistych błędów.

Zaczynajmy. Bloga zacząłem tworzyć w listopadzie 2015 roku. Myślałem wtedy, że kosmosem jest stworzenie od strony technicznej samej strony. Podpięcie pod domenę wydawało mi się czarną magią. A dziś powiem szczerze, że stworzenie bloga od strony technicznej od zera nie jest niczym trudnym. Na samym youtube jest masa tutoriali od A do Z jak postawić i modyfikować samą stronę w oparciu, chociażby o WordPressa. Jedyne, co potrzebujesz to chęci i czas, by do tego przysiąść i wchłonąć całą wiedzę dosłownie za darmo.

4 lata tworzenia bloga podróżniczego – co stwierdzam?

Po 4 latach jestem w stanie z czystym sumieniem stwierdzić, że całokształt, tzn. kontent, który wrzucam, kwestie wizualne, sposób mojego pisania, zasób słownictwa, wiedza praktyczna… w końcu zaczęło mi się to podobać. Wcześniej czułem, że czegoś brakuje. Poprawiałem, zmieniałem, odwracałem. Momentami było szalenie ciężko, zwłaszcza kiedy coś się wysypywało. Robisz jedno i nie działa. Dlaczego nie działa? Szukasz rozwiązania i po 10 godzinach udaje Ci się ogarnąć problem.

Swoją stronę postanowiłem robić sam. Dlaczego? Nie lubię być zależnym od innych. Wiedziałem, że mogę zapłacić komuś 3000 zł za napisanie i postawienie bloga. Jednak wiedziałem również, że jak coś mi się na tym blogu posypie to znów i znów, będę musiał komuś płacić, żeby to poprawił. Błędne, mało racjonalne koło. Jestem człowiekiem oszczędnym. Tak zostałem wychowany i szastanie pieniędzmi na prawo i lewo nie jest dla mnie normalne.

Iskra niezależności

Ta moja niezależność sprawiła, że kochałem i wciąż kocham uczyć się nowych rzeczy. Podstawy programowania, edycja grafiki, fotografia i wiele innych to wszystko, czego nauczyłem się sam. Z uporem maniaka, codziennie krok po kroku, tutorial po tutorialu czytałem i ćwiczyłem w praktyce, aż pewnego dnia doświadczyłem, że robię to już bardzo intuicyjnie i pewnie.

Dziś po 4 latach stworzyłem na blogu 197 artykułów, które zostały skomentowane 804 razy i wyświetlone 1 092 841 razy. Ilość artykułów w skali roku daje mniej więcej 1 artykuł na 7,4 dnia w skali 4 lat. Trzeba zaznaczyć, że moja regularność w tworzeniu wpisów zaczęła się jakieś 2 lata wcześniej. Na początku nie widziałem większego sensu. Ilość odwiedzin była bardzo mała. Zatraciłem cel. Później, jednak kiedy zacząłem poznawać coraz większą ilość blogerów, to zapaliło mi się zielone światełko.

Na wszystko przyjdzie czas

“Nie od razu Rzym zbudowano” – pomyślałem podczas jednej rozmowy z blogerem podróżniczym, którego odwiedzało w tamtym momencie miesięcznie 40 000 unikalnych użytkowników. Wtedy wydawało mi się to mało osiągalne. Postanowiłem, że będę cisnąć ile się da i zobaczę na własnym przykładzie. Dziś bloga Jak To daleko odwiedza miesięcznie uśredniając 26 500 użytkowników. Ta liczba w stosunku do wyjściowej, którym było totalne zero, dziś robi na mnie duże wrażenie.

Kiedy Czytelników zaczęło przybywać, moje metaforyczne skrzydła nabierały wiatru! Nie ma nic piękniejszego jak świadomość tego, że ktoś lubi czytać to, co tworzysz. A jeszcze piękniejszy jest komentarz od takiej osoby, w którym wyznaje, że wiedza czy spostrzeżenie jej się przydało lub zmotywowało do zmiany punktu widzenia. To naprawdę strasznie napędza.

Początki są trudne, cholernie trudne

Na początku mojej przygody z blogowaniem nie miałem tego motywatora. Czytelników mało, a co za tym idzie małe prawdopodobieństwo, że ktoś zostawi przychylny i napędzający komentarz. Ten czas po prostu trzeba przetrwać. Zacisnąć zęby i robić swoje.

W moim przypadku pierwsze dwa lata blogowania mógłbym określić jako: “dziecko błąkające się we mgle”. Za bardzo nie wiedziałem jak zrobić, żeby blog był blogiem z prawdziwego zdarzenia. W pewnym momencie doznałem olśnienia. Niby banał, ale pomyślałem, że wejdę na inne blogi i wiesz, co zrobię? Zobaczę jak to wygląda u nich i po prostu zacznę się wzorować. Wchodząc na inne blogi, doszło do mnie jedna ważna kwestia. Istotnym jest to jak blog wygląda, jednak jeszcze bardziej kluczowym jest to, co mnie wkurza na innych blogach.

Analizowałem wszystkie słabe strony każdego z blogów, które znałem lub znalazłem w google. Spisywałem i próbowałem je wyeliminować u siebie, te słabe strony. Z czasem zobaczyłem kolosalne efekty. Po pewnym czasie przyszły pierwsze zapytania o współpracę: “Znaleźliśmy Pana w google. Blog, jak i treści wyglądają bardzo atrakcyjnie…”. Nadarzała się okazja na pierwsze realne pieniądze z prowadzenia bloga. Ucieszyłem się. To taka wisienka na torcie.

Piszę dla siebie

Jest masa blogerów, nie tylko podróżniczych, którzy mówią: “Piszę dla siebie!”. Na początku myślałem, że tak powinno wyglądać pisanie bloga, czyli powinienem pisać go dla siebie. Jak się okazało… gadali głupoty. Pisanie bloga dla siebie kończy się w momencie, kiedy autor – twórca – bloger klika przycisk OPUBLIKUJ. Wtedy w swoisty sposób upublicznia swoje dzieło. Tym ruchem daje do zrozumienia, że chce dzieli się tym, co stworzył.

Jeśli ktoś pisze bloga dla siebie, to nie pokazuje innym tego w internecie. Trzyma wszystko na serwerze, tylko dla siebie. W sumie nie znam takich blogerów. Wtedy nawet nie zasłużyłby na miano blogera, tylko pisarza?

Chciałbym jednak zwrócić uwagę na to, że powyżej zaprezentowana myśl sprawiła, iż zacząłem bardziej skupiać się na tym, jak działa blogowanie.

Chciałem stworzyć społeczność – Jak To daleko

Kiedy zrozumiałem, że pisze dla siebie i dla innych zapragnąłem stworzyć społeczność. Grupę ludzi, którzy będą regularnie mnie śledzić, czytać moje wpisy, oglądać zdjęcia mojego autorstwa, oglądać moje filmy z podróży. Zacząłem rozumieć, że jeżeli nie poprawię stylu pisania, sposobu prezentowania fotografii, czy też nie nauczę się czym jest pozycjonowanie, seo i inne aspekty to będę mógł powtarzać: “Bloguję dla siebie!”. Jak kiedyś ktoś mądry powiedział: “Jak nie ma wyników, to są wymówki”.

Dziś zrealizowałem swój cel. Społeczność nazywana dumnie Ekipą jest ze mną. Są Czytelnicy, którzy udzielają się bardzo aktywnie, inni nie odzywają się w ogóle, a jeszcze inni wysyłają mi wiadomości, kiedy coś ciekawego dzieje się w ich życiu. Ja dzielę się z nimi swoim życiem, a oni ze mną swoim. To piękne uczucie mieć wokół siebie ludzi, których na dobrą sprawę zna się jedynie z internetu.

EKIPA na pokładzie Jak To daleko

Ekipa to moje ziomeczki! To nikt inny jak Czytelnicy! Jadą ze mną w każdą podróż. Jak jest ciężko wspierają. Jak odwalę coś głupiego to stawiają do pionu. Czasem siedzą cicho, bo im się nie chce. Różnie bywa. Jednak jak ich potrzebuję zawsze żelazna część jest gotowa mnie wesprzeć.

Po 4 latach rozwijania się w kwestii fotografii i social mediów na istagramie udało się skupić 16 200 Czytelników. Ludzi zainteresowanych podróżami, przygodą i tanim podróżowaniem. To ludzie, którzy lubią czytać, oglądać i słuchać o świecie.

https://www.instagram.com/p/BuD5pVWAUrz/

Podobnie sytuacja ma się z Facebookiem. Co prawda Fanpage na Facebooku, był założony jako pierwszy! W sumie od tego wszystko się zaczęło. Fanpage – blog – instagram – youtube i tak poszło. Dziś na Facebooku jest nas 10 400 Czytelników! A w grupie Podróżnicza Grupa Wsparcia, aż 1060 ludzi gotowych sobie pomóc.

Nie można zapominać również o kanale youtube, na którym opublikowałem masę filmów reportażowych, które skupiły na dzień dzisiejszy 3 625 subskrybentów i zostały wyświetlone w sumie 448 822 razy. Żmudna i ciężka praca, która dała mi wiedzę z zakresu operowania kamerą, tworzenia scenariuszy, pracy przed kamerą, montażu, pojęcia jak działa dźwięk, etc.

Pieniądze z bloga podróżniczego

Ludzie myślą, że z pisania bloga są pieniądze. To dziś odpowiadam. Z pisania bloga nie ma pieniędzy – tak bezpośrednio. One przychodzą później. Blog to swoista wizytówka, która ma zachęcić potencjalnego odbiorcę. To Twoje rozbudowane CV i portfolio.

Po 4 latach zacząłem otrzymywać zapytania o współprace związane z recenzowaniem produktów turystycznych. Po 4 latach otrzymałem masę propozycji wystąpień publicznych. Z niektórych skorzystałem i nabiło mi się ponad 350 wystąpień publicznych. Po 4 latach dostałem propozycje związane z linkowaniem. Po 4 latach zaimplementowałem na bloga reklamy, które generują przychód. Po tym całym czasie od początku do teraz mój blog spełnia swoją funkcję, taką jak zawsze chciałem.

Tyle czasu mi zajęło, żebyś po wpisaniu w google: ‘jak to daleko’ zobaczył mojego bloga. Tyle czasu mi zajęło, żebyś po wpisaniu frazy długiej, np. ‘jakimiuk podróże’ również, żebyś trafił do mnie. Jak wpiszesz ‘prezentacje podróżnicze’ to zawitasz również na Jak To daleko. To wszystko nauka i inwestowanie w rozwój.

Jak widzisz działa tutaj zasada góry lodowej. Nawet nie zdajesz sobie, jak wiele pracy potencjalny bloger wkłada w tworzenie. Dopiero, kiedy zostanie dostrzeżony widzisz czubek góry lodowej. Nie myślisz wtedy o masie energii, którą włożył i zapewne wciąż wkłada w rozwój swojego dorobku. Z czasem zrozumiesz, co mam na myśli.

Złota rada dla blogerów

Co zrobić, żeby się udało? Pytanie tylko, co uważasz przez pryzmat słowa: ‘udało’? Myślę, że masz na myśli sukces w mniejszym lub większym ujęciu – tak? Jedyne, co mogę Ci powiedzieć to po prostu rób robotę! Nikt za Ciebie nic nie zrobi. Przyjdą dni zawahania i tak samo jak przyszły odejdą. Myślisz, że ja nie miałem momentów słabości? Kiedy myślałem sobie: “Po jakiego groma mi to?”. Miałem i to sporo! Jednak w mig przypominałem sobie, po co to robię! O właśnie! Ustal sobie cel i konsekwentnie go realizuj.

Konsekwencja to moja złota rada dla Ciebie. Wystarczy robić, coś odpowiednio długi czas, by stać się w tym specjalistą. Jak widzisz, czas jest nieodłącznym elementem. Rób, rób, rób, a w pewnym momencie wyjdzie i ktoś Cię dostrzeże.

Jeśli nie znajdziesz w sobie uporu i nie uodpornisz się na gadanie ludzi, którzy nic nie robią, a lubią kłapać to niestety niezależnie od tego, co zaczniesz robić zawsze, będzie kończyło się to fiaskiem. Sukces wymaga pewności siebie.

Podsumowanie

Pamiętaj, że to Ty decydujesz, kim będziesz w życiu. Idź spokojnie do celu. Nie przejmuj się ludzką zazdrością, docinkami, negatywnymi komentarzami, które nic nie wnoszą. Nie przejmuj się porażkami i tym, że komuś nie podoba się, co robisz. Jeśli Ty uważasz, że robisz dobrze to tak jest. Nie pozwól innym, by mieli nawet najmniejszy wpływ na Twoją osobę. Ty wyznaczaj trajektorię i trendy. Doceniaj przy tym ludzi, którzy Cię wspierają. To dzięki nim możesz być lepszym człowiekiem.

Wypadałoby już kończyć. Pamiętaj również, że posiadanie bloga daje duże pole do manewru. Jako autor stajesz się opiniotwórczy. Możesz napisać o wszystkim i wyrazić swoje zdanie w najbardziej kuriozalny sposób. Po prostu możesz! Jesteś dyrektorem, szefem, kierownikiem, mistrzem, sekretarką, redaktorem… Pełnisz wszystkie funkcje i to Ty decydujesz. Pamiętaj o tym. To ważne.

Koniecznie zajrzyj do wpisów, które wyszły w przeszłości. One również poszerzą nieco Twoją wiedzę w tematyce blogowania: Pisanie bloga – czy warto i co daje? oraz Blogi podróżnicze – dobre źródło wszystkiego.

Trzymam za Ciebie kciuki! Pamiętaj! Blog sam się nie napisze. Do dzieła!